شماره ٢٣٦: چو اشک امشب بسا غر باده نابي گر دارم
چو اشک امشب بسا غر باده نابي گر دارم
ز مژگان تا بدامان سير مهتابي دگر دارم
بخون آرزو صد رنگ مي بالد بهار من
نهال باغ يأسم ريشه در آبي دگر دارم
نفس دزديدنم با دل طپيدن برنمي آيد
نواي الفتم در پرده مضرابي دگر دارم
غرور وحشتم بار تحير برنمي دارد
چو شبنم در دل آئينه سيمابي دگر دارم
لبي تر کرده ام کز سير چشمي باج ميگيرد
بجام بي نيازي چون گهر آبي دگر دارم
گهي بادم گهي آتش گهي آبم گهي خاکم
چو هستي در عدم يکعالم اسبابي دگر دارم
گسستن برندارد رشته ساز اميد من
بآن موي ميان پيچيده ام تابي دگر دارم
درين گلشن من و سير سجود ناتواني ها
چو شاخ بيد در هر عضو محرابي دگر دارم
نگاهم در پناه حيرت آئينه ميبالد
چراغ بزم حسنم وضع آدابي دگر دارم
بدست گلخنم بفروش از گلشن چه ميخواهي
متاع کلفت خار و خسم بابي دگر دارم
بتاراج تحير داده ام آئينه دل را
در آغوش صفاي خانه سيلابي دگر دارم
چو شمع از خجلت هستي عرق پيماست جام من
نه مخمورم نه مستم عالم آبي دگر دارم
کدام آسودگي چون حيرت ديدار ميباشد
تو مژگان جمع کن غافل که من خوبي دگر دارم
گريبان زار اسراريست (بيدل) هر بن مويم
محيط فطرتم طوفان گردابي دگر دارم