شماره ١٨٢: بهستي از اثر اعتبار مايه ندارم
بهستي از اثر اعتبار مايه ندارم
چو موي کاسه چيني بغير سايه ندارم
مگر بخاک رسانم سربناي تعين
که غير آبله پا چو اشگ پايه ندارم
چو طفل اشک گداز دليست پرورش من
يتيم عشقم و ربطي بشير دايه ندارم
تهيه کف افسوس کرده ام چه توان کرد
بسرمه سائي عبرت جز اين سلايه ندارم
بس است سطر گدازم چو شمع نامه الفت
دگر صريح چه انشا کنم کنايه ندارم
بماکيان تو زاهد مرا چه ربط و چه نسبت
تو سبحه گير که من چون خروس خايه ندارم
سزد که مو لوبم خورده بر شعور نگيرد
که گمره از لم جزوي از هدايه ندارم
بهر طرف کشدم دل يکيست جاده و منزل
سوار مرکب شوقم خر کرايه ندارم
بنام محض قناعت کنيد از من (بيدل)
که من چو مصحف تحقيق هيچ آيه ندارم