شماره ١٦٧: بصد گردون تسلسل بست دور ساغر عشقم
بصد گردون تسلسل بست دور ساغر عشقم
که گردانيد يارب اينقدر گرد سر عشقم
سياهي ميکنم اما برون از رنگ پيدائي
غبار عالم رازم سواد کشور عشقم
نه دنيا عبرت آموزم نه عقبي حسرت اندوزم
بهيچ آتش نميسوزم سپند مجمر عشقم
بصيقل کم نميگردد غرور زنگ خودبيني
مگر آئينه بر سنگي زند روشنگر عشقم
عنان بگسست عمر و من همان خاک درش ماندم
نشد اين بادبان آخر حريف لنگر عشقم
غمم در دم سرشکم ناله ام خون دلم داغم
نميدانم عرض گل کرده ام يا جوهر عشقم
گهي صلحم گهي جنگم گهي مينا گهي سنگم
دو عالم گردش رنگم جنون ساغر عشقم
چو شمع از گردنم حق وفا ساقط نميگردد
درآتش هم عرق دارم خجالت پرور عشقم
نيم نوميد اگر روزي دو احرام هوس دارم
که من چون داغ هر جا حلقه گشتم بر در عشقم
نه فخر کعبه دلخواهم نه ننگ ديرا کراهم
سر تسليم و فرش هر چه خواهي چاکر عشقم
ندارد موي مجنون شانه ئي غير از پريشاني
چه امکانست (بيدل) جمع گردم دفتر عشقم