شماره ١٣٠: ببين بساز و مپرس از ترانه ئي که ندارم
ببين بساز و مپرس از ترانه ئي که ندارم
توان بديده شنيدن فسانه ئي که ندارم
بسعي بازوي تسليم در محيط توکل
شناورم باميد کرانه ئي که ندارم
برنگ شعله تصوير سخت بي پرو بالم
چها نسوخته ام از زبانه ئي که ندارم
هزار چاک دل آغوش چيده ام بتخيل
هواپرست چو گيسوست شانه ئي که ندارم
بچاره سازي وهم تعلقم متحير
مگر جنون زند آتش بخانه ئي که ندارم
فسون کمند هوس نيست بي بضاعتي من
کسي کلاغ نگير بدانه ئي که ندارم
بعزم بيجهتي گم نکرده ام ره مقصد
خطا اندوخته ام بر نشانه ئي که ندارم
دگر چه پيش توان برد در ادبگه نازش
بغير آينه بودن بهانه ئي که ندارم
لواي فتنه کشيده است تا بدامن محشر
نفس شمار دو ساعت زمانه ئي که ندارم
فغان که بست به بالم هزار شعله طپيدن
نشيمني که نبود آشيانه ئي که ندارم
اگر بدير کبابم وگر بکعبه خرابم
من کشيده سر از آستانه ئي که ندارم
زياس (بيدليم) گل نکرد شوخيآهي
نفس چه ريشه واند زدانه ئي که ندارم