شماره ٦١: زين من و ما زندگي سير فنائي کرد و رفت

زين من و ما زندگي سير فنائي کرد و رفت

برمزار ما دو روزي هاي هائي کرد و رفت

عجز طاقت بي گذشتن نيست زين بحر سراب

سايه بر خاک از جبين مالي شنائي کرد و رفت

در خروش بيدماغان جنون تکرار نيست

دل سپندي بود در محفل صدائي کرد و رفت

دوستان از خود بسعي نيستي برخاستند

گرد ما هم خواهد ايجاد عصائي کرد و رفت

عيب هستي نيست چندان چاره پوشيدنش

چشم اگر بندي توان بند قبائي کرد و رفت

کس گرفتار تعلقهاي وهم و ظن مباد

مرگ مژگان بند تعليم حيائي کرد و رفت

شخص هستي جز جنون شوخ چشميها نداشت

هر چه رفت از چشم ما بر دل بلائي کرد و رفت

بادپيمائي چو شمع اينجا اقامت ميکند

بر هوا سرها سراغ زيرپائي کرد و رفت

عمر از کم مايه گيهاي نفس باکس نساخت

ميزبان شد منفعل مهمان دعائي کرد و رفت

خجلت ناپايداري مزد سعي زندگيست

گر همه آمد صواب اينجا خطائي کرد و رفت

در حريم عشق غير از سجده کس را بار نيست

بايد اکنون يک نماز بي قضائي کرد و رفت

خلق را ذوق عدم زين انجمن ناکام برد

فرصت ما نيز خواهد عزم جائي کرد و رفت

تا قيامت ساغر خميازه ميبايد کشيد

ساقي اين بزم بي صهبا حيائي کرد و رفت

داغ نيرنگم که امشب کاغذ آتش زده

بر حريفان خنده دندان نمائي کرد و رفت

(بيدل) از غفلت بتعمير شکست دل مکوش

در ازل ديوانه ئي طرح بنائي کرد و رفت