در نقدي که يکي از امرا در مرثيه سيدابوطالب نعمه بدو کرده بود گويد
به نظم مرثيه اي در که چون ز موجب آن
يتيم وار تفکر کنم برآشوبم
امير عادل در يک دو بيت نقدي کرد
هنوزش از سر انصاف خاک مي روبم
وزان نشاط که آن نظم ازو منقح شد
چو سرو نو ز صبا پاي حال مي کوبم
زهي مفيد که تنبيه کرد بي زجرم
زهي اديب که تعليم داد بي چوبم