در مذمت شعرا
عادت طرح شعر آوردند
قومي از حرص و بخل گنده خويش
نام حکمت همي نهند آنگاه
بر خرافات ژاژ ژنده خويش
گرگ و خراز اين لئيمان اند
همه دوزنده و درنده خويش
انوري پس تو نيز ياد آور
طيرگيهاي زهرخنده خويش
پيش همچون خودي ز سيلي آز
سرک پيش درفکنده خويش
شکر کن کين زمانش مي بيني
خواجه ديگران و بنده خويش