شماره ٣١٩: اي فتنه ز چشم تو نشاني
اي فتنه ز چشم تو نشاني
بالاي تو آفت جهاني
مويي ست به زلف تو که صد بار
بر باد بداد خان و ماني
من با تو بجز نظر ندارم
حاشا که به بد بري گماني
بوسي هوسم کند، وليکن
خشنود نمي شوي به جاني
گر لب نبود، کم از حديثي
ور دل ندهي، کم از زباني
گر مي کشدم رقيب بدخوي
بگذار سگي و استخواني
اي زلف درو مپيچ زنهار
کآزرده شود چنان مياني
دل گم کرده ست خسرو، آن کيست
کز گمشدگان دهد نشاني