شماره ١٤٨: جهان تا مه روشنت ساخته

جهان تا مه روشنت ساخته
ز دلها فلک خرمنت ساخته
رخ خويش تا بيند اندر رخت
مه آيينه روشنت ساخته
قضا کرده يک جا هزار آرزو
خلاصه کشيده، تنت ساخته
غمت پر ز خون کرده دلها بسي
وزان غنچه ها گلشنت ساخته
ميا تنگ، اگر خسرو تنگ دل
دل تنگ را مسکنت ساخته