شماره ١٠٢: اي آمده جان هر شکسته
اي آمده جان هر شکسته
مي ده ز شکسته بر شکسته
نشکسته ام از تو هيچ عهدي؟
اي عهد ببسته بر شکسته!
کم کرده درست هيچ عاشق
وصفي ز لبت، مگر شکسته
گل خنده لعل شکرينت
قدر گل و گل شکر شکسته
تا طوق سگ تو سازد ايام
عشاق ترا کمر شکسته
نشکسته به هيچ زر ز تو کس
الا که به روي زر شکسته
درياب که خسرو از هويت
مانده ست چو مرغ پر شکسته