بملازمان سلطان خبري دهم ز رازي
که جهان توان گرفتن بنواي دلگدازي
بمتاع خود چه نازي که بشهر دردمندان
دل غزنوي نيرزد به تبسم ايازي
همه ناز بي نيازي همه ساز بي نوائي
دل شاه لرزه گيرد ز گداي بي نيازي
ز مقام من چه پرسي به طلسم دل اسيرم
نه نشيب من نشيبي نه فراز من فرازي
ره عاقلي رها کن که باو توان رسيدن
بدل نيازمندي به نگاه پاکبازي
به ره تو ناتمامم ز تغافل تو خامم
من و جان نيم سوزي تو و چشم نيم بازي
ره دير تخته ي گل ز جبين سجده ريزم
که نياز من نگنجد بدو رکعت نمازي
ز ستيز آشنايان چه نياز و ناز خيزد
دلکي بهانه سوزي نگهي بهانه سازي