شماره ٦٧: بهار آمد نگه مي غلطد اندر آتش لاله

بهار آمد نگه مي غلطد اندر آتش لاله
هزاران ناله خيزد از دل پر کاله پر کاله
فشان يک جرعه بر خاک چمن از باده ي لعلي
که از بيم خزان بيگانه رويد نرکس و لاله
جهان رنگ و بو داني ولي دل چيست ميداني؟
مهي کز حلقه ي آفاق سازد گرد خود هاله