شماره ٤١: نور تو وانمود سپيد و سياه را

نور تو وانمود سپيد و سياه را
دريا و کوه و دشت و در و مهر و ماه را
تو در هواي آنکه نگه آشناي اوست
من در تلاش آنکه نتابد نگاه را