ديوان هاتف اصفهاني - غزليات - شماره ٧٦: رفتي و دارم اي پسر بي تو دل شکسته اي

رفتي و دارم اي پسر بي تو دل شکسته اي

جسمي و جسم لاغري جاني و جان خسته اي

مي شکني دل کسان اي پسر آه اگر شبي

سر زند آه آتشين از دل دلشکسته اي

منتظرم به کنج غم گريه کنان نشانده اي

خود به کنار مدعي خنده زنان نشسته اي

زان دو کمند عنبرين تا نروم ز کوي تو

سلسله اي به پاي دل بسته و سخت بسته اي

غنچه لطيف خندد و پسته ولي چو آن دهن

لب نگشوده غنچه اي خنده نکرده پسته اي

خون جگر خورد يقين هر که چو هاتفش بود

کوکب نامساعدي طالع ناخجسته اي