شماره ٥٩: مپرس اي گل ز من کز گلشن کويت چسان رفتم
مپرس اي گل ز من کز گلشن کويت چسان رفتم
چو بلبل زين چمن با ناله و آه و فغان رفتم
نبستم دل به مهر ديگران اما ز کوي تو
ز بس نامهرباني ديدم اي نامهربان رفتم
منم آن بلبل مهجور کز بيداد گلچينان
به دل صد خار خار عشق گل از گلستان رفتم
منم آن قمري نالان که از بس سنگ بيدادم
زدند از هر طرف از باغت اي سرو روان رفتم
به اميدي جواني صرف عشقت کردم و آخر
به پيري نااميد از کويت اي زيبا جوان رفتم
نديدم زان گل بي خار جز مهر و وفا اما
ز باغ از جور گلچين و جفاي باغبان رفتم
سخن کوته ز جور آسمان هاتف به ناکامي
ز ياران وطن دل کندم و از اصفهان رفتم