شماره ٣٧: گر آن گلبرگ خندان در گلستاني دمي خندد

گر آن گلبرگ خندان در گلستاني دمي خندد
در آن گلشن گلي بر گلبن ديگر نمي خندد
ز عشرت زان گريزانم که از غم گريم ايامي
در اين محفل به کام دل دمي گر بيغمي خندد