شماره ٧٥٥: اين طريق دارهم يا سندي و سيدي
اين طريق دارهم يا سندي و سيدي
اهد الي وصالهم، ذبت من التباعد
اي که به قصد نيمشب بسته نقاب آمدي
آن همه حسن و نيکوي نست مناسب بدي
يافئتي فديتکم في امل اتيتکم
قد قطعت وسايلي حيلة قول حاسد
جان شهان و حاجبان! چشم و چراغ طالبان
بي تو ز جان و جا شدم، تو ز برم کجا شدي؟
يا ملک الا يا من، يا شرف الاماکن
جئتک کي تعيذني، سطوة کل معتدي
يار سرور و دولتم، خواجه هر سعادتم
ليک تو با همه جفا خوشتر ازين همه بدي
رحمتکم محيطة، رافتکم بسيطة
سادتنا، تقبلو توبة کل عابد
مست ميي نمي شوم، جز ز شراب اولين
ده قدحي، چه کم شود از خم فضل ايزدي؟
طلعتکم بدورنا، بهجتنا و نورنا
ظل خيال طيفکم دولة کل ماجد
اي دل خسته هان و هان، تا نرمي ز سرخوشان
پا نکشي ز عاشقان، ورنه جهود و مرتدي
قبلتنا خيالهم لذتنا دلالهم
يا سندي، جمالهم فتنة کل زاهد
قدر وصالشان بدان ياد کن، آنک پيش ازين
همچو زنان تعزيت بر سر و رو همي زدي
خادعني و غرني، هيجني و جرني
نور هلال وصلکم من افق مشيد
اي دل مست جست وجو، صورت عشق را بگو
«بر دو جهان خروج کن، هرچه کني مؤيدي »