شماره ٧٥٤: در دل من پرده نو مي زني
در دل من پرده نو مي زني
اي دل و اي ديده و اي روشني
پرده توي وز پس پرده توي
هر نفسي شکل دگر مي کني
پرده چنان زن که بهر زخمه
پرده غفلت ز نظر برکني
شب منم و خلوت و قنديل جان
خيره که تو آتشي يا روغني
بي من و تو، هر دو توي، هر دو من
جان مني، آن مني، يا مني
نکته چون جان شنوم من ز چنگ
تنتن تنتن، که تو يعني تني
گر تنم و گر دلم و گر روان
شاد بدانم که توم مي تني
از تو چرا تازه نباشم؟! که تو
تازگي سرو و گل و سوسني
از تو چرا نور نگيرم؟! که تو
تابش هر خانه و هر روزني
از تو چرا زور نيابم؟! که تو
قوت هر صخره و هر آهني