شماره ٧٥٠: صد دل و صد جان بدمي دادمي
صد دل و صد جان بدمي دادمي
وز جهت دادن جان شادمي
ور تن من خاک بدي اين نفس
جمله گل و عشق و هوش زادمي
از جهت کشت غمش آبمي
وز جهت خرمن او بادمي
گر ندميدي غم او در دلم
چون دگران بي دم و فريادمي
گر نبدي غيرت شيرين من
فخر دو صد خسرو و فرهادمي
گر نشکستي دل دربان راز
قفل جهان همه بگشادمي
ور همدانم نشدي پاي گير
همره آن طرفه بغدادمي
بس که همه سهو و فراموشيم
گر نبدي ياد تو من يادمي
بس! که برد سر و پي اين زبان
حسره که من سوسن آزادمي