شماره ٦٨٧: تو چنين نبودي تو چنين چرايي
تو چنين نبودي تو چنين چرايي
چه کني خصومت چو از آن مايي
دل و جان غلامت چو رسد سلامت
تو دو صد چنين را صنما سزايي
تو قمرعذاري تو دل بهاري
تو ملک نژادي تو ملک لقايي
فلک از تو حارس زحل از تو فارس
ز براي آن را که در اين سرايي
دل خسته گشته چو قدح شکسته
تو چو گم شدستي تو چه ره نمايي
بده آن قدح را بگشا فرح را
که غم کهن را تو بهين دوايي
دل و جان کي باشد دو جهان چه باشد
همه سهل باشد تو عجب کجايي
بگذار دستان برسان به مستان
ز عطاي سلطان قدح عطايي
همگي اميدي شکري سپيدي
چو مرا بديدي بکن آشنايي
شکري نباتي همگي حياتي
طبق زکاتي کرم خدايي
طرب جهاني عجب قراني
تو سماع جان را تر لايلايي
بزني ز بالاتر لايلالا
تو نه يک بلايي تو دو صد بلايي
دل من ببردي به کجا سپردي
نه جواب گويي نه دهي رهايي
بفزا دغا را بفريب ما را
بر توست عالم همه روستايي
سر ما شکستي سر خود ببستي
که خرف نگردد ز چنين دغايي
به پلاس عوران به عصاي کوران
چه طمع ببستي ز چه مي ربايي
به طمع چناني به عطا جهاني
عجب از تو خيره به عجب نمايي
خمش اي صفورا بگذار او را
تو ز خويشتن گو که چه کيميايي
نه به اختياري همه اضطراري
تو به خود نگردي تو چو آسيايي
تو يکي سبويي چو اسير جويي
جز جو چه جويي چو ز جو برآيي
تو به خود چه سازي که اسير گازي
تو ز خود چه گويي چو ز که صدايي
خمش اي ترانه بجه از کرانه
که نواي جاني همگي نوايي