شماره ٦٣٥: چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامي
چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامي
که عشق سلطنت است و کمال و خودکامي
پلنگ عشق چه ترسد ز رنگ و بوي جهان
نهنگ فقر چه ترسد ز دوزخ آشامي
چگونه باشد عاشق ز مستي آن مي
که جام نيز ز تيزيش گم کند جامي
چه جاي خاک که بر کوه جرعه اي برريخت
هزار عربده آورد و شورش و خامي
تو جام عشق چه داني چه شيشه دل باشي
تو دام عشق چه داني چو مرغ اين دامي
ز صاف بحر نگويم اگر کفش بيني
مثال زيبق بر هيچ کف نيارامي
ملول و تيره شدي مر صفاش را چه گنه
نبات را چه جنايت چو سرکه آشامي
که خاک بر سر سرکا و مرد سرکه فروش
که شهد صاف ننوشد ز تيره ايامي
به من نگر که در اين بزم کمترين عامم
ز بيخودي نشناسم ز خاص تا عامي