شماره ٦٣٣: اگر ز حلقه اين عاشقان کران گيري
اگر ز حلقه اين عاشقان کران گيري
دلت بميرد و خوي فسردگان گيري
گر آفتاب جهاني چو ابر تيره شوي
وگر بهار نوي مذهب خزان گيري
چو کاسه تا تهيي تو بر آب رقص کني
چو پر شدي به بن حوض و جو مکان گيري
خداي داد دو دستت که دامن من گير
بداد عقل که تا راه آسمان گيري
که عقل جنس فرشته ست سوي او پويد
ببينيش چو به کف آينه نهان گيري
بگير کيسه پرزر باقرضواالله آي
قراضه قرض دهي صد هزار کان گيري
به غير خم فلک خم هاي صدرنگ است
به هر خمي که درآيي از او نشان گيري
ز شير چرخ گريزي به برج گاو روي
خري شوي به صفت راه کهکشان گيري
وگر تو خود سرطاني چو پهلوي شيري
يقين ز پهلوي او خوي پهلوان گيري
چو آفتاب جهان را پر از حيات کني
چو زين جهان بجهي ملک آن جهان گيري
برآ چو آب ز تنور نوح و عالمگير
چرا تنور خبازي که جمله نان گيري
خموش باش و همي تاز تا لب دريا
چو دم گسسته شوي گر ره دهان گيري