شماره ٦٢٩: ز قيل و قال تو گر خلق بو نبردندي
ز قيل و قال تو گر خلق بو نبردندي
ز حسرت و ز فراقت همه بمردندي
ز جان خويش اگر بوي تو نيابندي
چو استخوان دل و جان را به سگ سپردندي
اگر نه پرتو لطفت بر آب مي تابيد
به جاي آب همه زهر ناب خوردندي
اگر نه جرعه آن مي بريختي بر خاک
ستارگان ز چه رو گرد خاک گردندي
گر آفتاب ازل گرميي نبخشيدي
تموز و جمله نباتان او فسردندي
منزهي و درآميختن عجب صفتي است
دريغ پرده اسرار درنوردندي
اگر نه پرده بدي ره روان پنهاني
ز انبهي همه پاهاي ما فشردندي
ز پرده ها اگر آن روح قدس بنمودي
عقول و جان بشر را بدن شمردندي
گر آن بدي که تو انديشه کرده اي ز زحير
بتان و لاله رخان جمله زار و زردندي
چو صورتي نبدي خوب جز تصور تو
شراب هاي مروق ز درد دردندي
اگر خمش کنمي راز عشق فهم شدي
وگر چه خلق همه هند و ترک و کردندي