شماره ٦٢٠: گهي به سينه درآيي گهي ز روح برآيي
گهي به سينه درآيي گهي ز روح برآيي
گهي به هجر گرايي چه آفتي چه بلايي
گهي جمال بتاني گهي ز بت شکناني
گهي نه اين و نه آني چه آفتي چه بلايي
بشر به پاي دويده ملک به پر بپريده
به غير عجز نديده چه آفتي چه بلايي
چو پر و پاش نماند چو او ز هر دو بماند
تو را به فقر بداند چه آفتي چه بلايي
مثال لذت مستي ميان چشم نشستي
طريق فهم ببستي چه آفتي چه بلايي
در آن دلي که گزيدي خيال وار دويدي
بگفتي و بشنيدي چه آفتي چه بلايي
چه دولتي ز چه سودي چه آتشي و چه دودي
چه مجمري و چه عودي چه آفتي چه بلايي
غم تو دامن جاني کشيد جانب کاني
به سوي گنج نهاني چه آفتي چه بلايي
چه سوي گنج کشيدش ز جمله خلق بريدش
دگر کسي بنديدش چه آفتي چه بلايي
چه راحتي و چه روحي چه کشتيي و چه نوحي
چه نعمتي چه فتوحي چه آفتي چه بلايي
بگفتمت چه کس است اين بگفتيم هوس است اين
خمش خمش که بس است اين چه آفتي چه بلايي
هوس چه باشد اي جان مرا مخند و مرنجان
رهم نما و بگنجان چه آفتي چه بلايي
تو عشق جمله جهاني ولي ز جمله نهاني
نهان و عين چو جاني چه آفتي چه بلايي
مرا چو ديک بجوشي مگو خمش چه خروشي
چه جاي صبر و خموشي چه آفتي چه بلايي
بجوش ديک دلم را بسوز آب و گلم را
بدر خط و سجلم را چه آفتي چه بلايي
بسوز تا که برويم حديث سوز بگويم
به عود ماند خويم چه آفتي چه بلايي
دگر مگوي پيامش رسيد نوبت جامش
ز جام ساز ختامش چه آفتي چه بلايي