شماره ٦٠٢: خيره چرا گشته اي خواجه مگر عاشقي
خيره چرا گشته اي خواجه مگر عاشقي
کاسه بزن کوزه خور خواجه اگر عاشقي
کاش بدانستيي بر چه در ايستاده اي
کاش بدانستيي بر چه قمر عاشقي
چشمه آن آفتاب خواب نبيند فلک
چشمت از او روشنست تيزنظر عاشقي
شير فلک زين خطر خون شده استش جگر
راست بگويم مرنج سخته جگر عاشقي
اي گل تر راست گو بر چه دريدي قبا
اي مه لاغرشده بر چه سحر عاشقي
اي دل درياصفت موج تو ز انديشه هاست
هر دم کف مي کني بر چه گهر عاشقي
آنک از او گشت دنگ غم نخورد از خدنگ
ور تو سپر بفکني سسته سپر عاشقي
جمله اجزاي خاک هست چو ما عشقناک
ليک تو اي روح پاک نادره تر عاشقي
اي خرد ار بحريي دم مزن و دم بخور
چون هنرت خامشيست بر چه هنر عاشقي