شماره ٥٨٨: اي دل چون آهنت بوده چو آيينه اي
اي دل چون آهنت بوده چو آيينه اي
آينه با جان من مونس ديرينه اي
در دل آيينه من در دل من آينه
تن کي بود محدثي دي و پريرينه اي
خواجه چرايي چنين کز تو رمد عشق دين
زانک همي بيندت احمد پارينه اي
مرغ گزيني يقين دانه شيرين بچين
کآمد از سوي چين مرغ تو را چينه اي
شير خدايي خدا شير نرت نام داد
از چه سبب گشته اي همدم بوزينه اي
صورت تن را مبين زانک نه درخورد توست
پوشد سلطان گهي خرقه پشمينه اي
هين دل خود را تمام در کف دلبر سپار
تا که نپوسد دلت در حسد و کينه اي
سينه پاکي که او گشت خوش و عشق خو
سينه سينا بود فرش چنين سينه اي
تشنه آن شربتي خسته آن ضربتي
تا تو در اين غربتي نيست طمأنينه اي
هست خرد چون شکر هست صور همچو ني
هست معاني چو مي حرف چو قنينه اي
خوب چو نبود عروس خوش نشود زو نفوس
از حفه و از رفه ز اطلس و زرينه اي
چون نروي زين جهان خوي خرابات جان
در عوض مي بگير بي مزه ترخينه اي
خانه تن را بساز باغچه و گلشني
گوشه دل را بساز مسجد آدينه اي
هر نفسي شاهدي در نظر واحدي
آوردش بر طبق نادره لوزينه اي
خامش با مرغ خاک قصه دريا مگو
بکر چه عرضه کني بر شه عنينه اي