اي عشق کز قديم تو با ما يگانه اي
يک يک بگو تو راز چو از عين خانه اي
از بيم آتش تو زبان را ببسته ايم
تا خود چه آتشي تو و يا چه زبانه اي
هر دم خرابيي است ز تو شهر عقل را
باد چراغ عقلي و باده مغانه اي
يا دوست دوستي تو و يا نيک دشمني
يا در ميان هر دو تو شکل ميانه اي
گويند عاقلان دم عاشق فسانه اي است
شب روز کن چرايي اگر تو فسانه اي
اي آنک خوبي تو نشانيد فتنه ها
عشق تو است فتنه و تو خود نشانه اي
اي شاه شاه و مفخر تبريز شمس دين
نور زمينيان و جمال زمانه اي