شماره ٥٦١: مه طلعتي و شهره قبايي بديده اي
مه طلعتي و شهره قبايي بديده اي
خوبي و آتشي و بلايي بديده اي
چشمي که مستتر کند از صد هزار مي
چشمي لطيفتر ز صبايي بديده اي
دولت شفاست مر همه را وز هواي او
دولت پيش دوان که شفايي بديده اي
سايه هماست فتنه شاهان و اين هما
جوياي شاه تا که همايي بديده اي
اي چرخ راست گو که در اين گردش آن چنان
خورشيدرو و ماه لقايي بديده اي
اي دل فنا شدي تو در اين عشق يا مگر
در عين اين فنا تو بقايي بديده اي
هر گريه خنده جويد و امروز خنده ها
با چشم لابه گر که بکايي بديده اي
جان را وباست هجر تو سوزان آن لطف
مهلکتر از فراق وبايي بديده اي
تو خاک آن جفا شده اي وين گزاف نيست
در زير اين جفا تو وفايي بديده اي
شاهي شنيده اي چو خداوند شمس دين
تبريز مثل شاه تو جايي بديده اي