ديوان شمس - غزليات - قسمت چهارم - شماره ٥٥٠: آن دم که دل کند سوي دلبر اشارتي

آن دم که دل کند سوي دلبر اشارتي

زان سر رسد به بي سر و باسر اشارتي

زان رنگ اشارتي که به روز الست بود

کآمد به جان مؤمن و کافر اشارتي

زيرا که قهر و لطف کز آن بحر دررسيد

بر سنگ اشارتي است و به گوهر اشارتي

بر سنگ اشارتي است که بر حال خويش باش

بر گوهر است هر دم ديگر اشارتي

بر سنگ کرده نقشي و آن نقش بند او است

هر لحظه سوي نقش ز آزر اشارتي

چون در گهر رسيد اشارت گداخت او

احسنت آفرين چه منور اشارتي

بعد از گداز کرد گهر صد هزار جوش

چون مي رسيد از تف آذر اشارتي

جوشيد و بحر گشت و جهان در جهان گرفت

چون آمدش ز ايزد اکبر اشارتي

ما را اشارتي است ز تبريز و شمس دين

چون تشنه را ز چشمه کوثر اشارتي