سحر است خيز ساقي بکن آنچ خوي داري
سر خنب برگشاي و برسان شراب ناري
چه شود اگر ز عيسي دو سه مرده زنده گردد
خوش و شيرگير گردد ز کفت دو سه خماري
قدح چو آفتابت چو به دور اندرآيد
برهد جهان تيره ز شب و ز شب شماري
ز شراب چون عقيقت شکفد گل حقيقت
که حيات مرغ زاري و بهار مرغزاري
بدهيم جان شيرين به شراب خسرواني
چو سر خمار ما را به کف کرم بخاري
که ز فکرت دقيقه خللي است در شقيقه
تو روان کن آب درمان بگشا ره مجاري
همه آتشي تو مطلق بر ما شد اين محقق
که هزار ديگ سر را به تفي به جوش آري
همه مطربان خروشان همه از تو گشته جوشان
همه رخت خود فروشان خوششان همي فشاري