شماره ٤٠٩: سوي باغ ما سفر کن بنگر بهار باري
سوي باغ ما سفر کن بنگر بهار باري
سوي يار ما گذر کن بنگر نگار باري
نرسي به باز پران پي سايه اش همي دو
به شکارگاه غيب آ بنگر شکار باري
به نظاره و تماشا به سواحل آ و دريا
بستان ز اوج موجش در شاهوار باري
چو شکار گشت بايد به کمند شاه اولي
چو برهنه گشت بايد به چنين قمار باري
بکشان تو لنگ لنگان ز بدن به عالم جان
بنگر ترنج و ريحان گل و سبزه زار باري
هله چنگيان بالا ز براي سيم و کالا
به سماع زهره ما بزنيد تار باري
به ميان اين ظريفان به سماع اين حريفان
ره بوسه گر نباشد برسد کنار باري
به چنين شراب ارزد ز خمار خسته بودن
پي اين قرار برگو دل بي قرار باري
ز سبو فغان برآمد که ز تف مي شکستم
هله اي قدح به پيش آ بستان عقار باري
پي خسروان شيرين هنر است شور کردن
به چنين حيات جان ها دل و جان سپار باري
به دکان عشق روزي ز قضا گذار کردم
دل من رميد کلي ز دکان و کار باري
من از آن درج گذشتم که مرا تو چاره سازي
دل و جان به باد دادم تو نگاه دار باري
هله بس کنم که شرحش شه خوش بيان بگويد
هله مطرب معاني غزلي بيار باري