شماره ٣٦٣: اي مهي کاندر نکويي از صفت افزوده اي
اي مهي کاندر نکويي از صفت افزوده اي
تا بسي درهاي دولت بر فلک بگشوده اي
اي بسا کوه احد کز راه دل برکنده اي
اي بسا وصف احد کاندر نظر بنموده اي
جان ها زنبوروار از عشق تو پران شده
تا دهان خاکيان را زان عسل آلوده اي
اي سبک عقلي که از خويشش گراني داده اي
وي گران جاني که سوي خويشتن بربوده اي
شاد با گوش مقيم اندر مقالات الست
چون ز بي چشمان مقالات خطا بشنوده اي
در رخ پرزهر دونان کمترک خنديده اي
هر خسي را از ضرورت در جهان بستوده اي
فارغي از چرب و شيرين در حلاوت هاي خود
چرب و شيرين باش از خود ز آنک خوش پالوده اي
اي همه دعويت معني اي ز معني بيشتر
اي دو صد چندانک دعوي کرده اي بنموده اي
اي که مي جويي مثال شمس تبريزي تو هم
روزگاري مي بري و اندر غم بيهوده اي