شماره ٣٢٨: اي دلبر بي دلان صوفي
اي دلبر بي دلان صوفي
حاشا که ز جان بي وقوفي
از هجر دوتا چو لام گشتيم
دلتنگ ز غم چو کاف کوفي
آن دم که به طوف خود بطوفي
وآنگه که به خانه هم به طوفي
ما را بنماي مهر و الفت
چون معدن مهري و الوفي
مکشوف ز کشف توست اسرار
زيرا که کشوف هر کشوفي
آني که بري خسوف از ماه
آن ماه نه اي که در خسوفي
آني که بري کسوف از شمس
آن شمس نه اي که در کسوفي
در آحاديم اي مهندس
تو ساکن خانه الوفي
اي آحادي الوف را باش
کاين جا تو به منزل مخوفي