شماره ٢٩٨: به کوي دل فرورفتم زماني
به کوي دل فرورفتم زماني
همي جستم ز حال دل نشاني
که تا چون است احوال دل من
که از وي در فغان ديدم جهاني
ز گفتار حکيمان بازجستم
به هر وادي و شهري داستاني
همه از دست دل فرياد کردند
فتادم زين حديث اندر گماني
ز عقل خود سفر کردم سوي دل
نديدم هيچ خالي زو مکاني
ميان عارف و معروف اين دل
همي گردد به سان ترجماني
خداوندان دل دانند دل چيست
چه داند قدر دل هر بي رواني
ز درگاه خدا يابي دل و بس
نيابي از فلاني و فلاني
نيابي دل جز از جبار عالم
شهيد هر نشان و بي نشاني