شماره ٥٧: با همگان فضولکي چون که به ما ملولکي
با همگان فضولکي چون که به ما ملولکي
رو که بدين عاشقي سخت عظيم گولکي
اي تو فضول در هوا اي تو ملول در خدا
چون تو از آن قان نه اي رو که يکي مغولکي
مستک خويش گشته اي گه ترشک گهي خوشک
نازک و کبرکت که چه در هنرک نغولکي
گر تو کتاب خانه اي طالب باغ جان نه اي
گر چه اصيلکي ولي خواجه تو بي اصولکي
رو تو به کيمياي جان مس وجود خرج کن
تا نشوي از او چو زر در غم نيم پولکي
گفتم با ضمير خود چند خيال جسميان
يا تو ز هر فسرده اي سوي دلم رسولکي
نور خدايگان جان در تبريز شمس دين
کرد طريق سالکان ايمن اگر تو غولکي