ديوان شمس - غزليات - قسمت چهارم - شماره ٥٣: سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتي

سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتي

خاربنان خشک را از گل او طراوتي

جان و دل فسرده را از نظرش گشايشي

سنگ سياه مرده را از گذرش سعادتي

از گذري که او کند گردد سرد دوزخي

وز نظري که افکند زنده شود ولايتي

مرده ز گور برجهد آيد و مستمع شود

گر بت من ز مرده اي ياد کند حکايتي

آنک ز چشم شوخ او هر نفسي است فتنه اي

آنک ز لطف قامتش هر طرفي قيامتي

آه که در فراق او هر قدمي است آتشي

آه که از هواي او مي رسدم ملامتي