شماره ٢٠: چون درشوي در باغ دل مانند گل خوش بو شوي
چون درشوي در باغ دل مانند گل خوش بو شوي
چون برپري سوي فلک همچون ملک مه رو شوي
گر همچو روغن سوزدت خود روشني کردي همه
سرخيل عشرت ها شوي گر چه ز غم چون مو شوي
هم ملک و هم سلطان شوي هم خلد و هم رضوان شوي
هم کفر و هم ايمان شوي هم شير و هم آهو شوي
از جاي در بي جا روي وز خويشتن تنها روي
بي مرکب و بي پا روي چون آب اندر جو شوي
چون جان و دل يکتا شوي پيداي ناپيدا شوي
هم تلخ و هم حلوا شوي با طبع مي همخو شوي
از طبع خشکي و تري همچون مسيحا برپري
گرداب ها را بردري راهي کني يک سو شوي
شيرين کني هر شور را حاضر کني هر دور را
پرده نباشي نور را گر چون فلک نه تو شوي
شه باش دولت ساخته مه باش رفعت يافته
تا چند همچون فاخته جوينده و کوکو شوي
خالي کني سر از هوس گردي تو زنده بي نفس
ياهو نگويي زان سپس چون غرقه ياهو شوي
هر خانه را روزن شوي هر باغ را گلشن شوي
با من نباشي من شوي چون تو ز خود بي تو شوي
سر در زمين چندين مکش سر را برآور شاد کش
تا تازه و خندان و خوش چون شاخ شفتالو شوي
ديگر نخواهي روشني از خويشتن گردي غني
چون شاه مسکين پروري چون ماه ظلمت جو شوي
تو جان نخواهي جان دهي هر درد را درمان دهي
مرهم نجويي زخم را خود زخم را دارو شوي