شماره ٧٩٠: ايا دلي چو صبا ذوق صبح ها ديده
ايا دلي چو صبا ذوق صبح ها ديده
ز ديده مست شدي يا ز ذوق ناديده
گهي به بحر تحير گهي به دامن کوه
کمر ببسته و در کوه کهربا ديده
وراي ديده و دل صد دريچه بگشاده
برون ز چرخ و زمين رفته صد سما ديده
چو جوششي و بخاري فتاد در دريا
ز لذت نظرش رست در قفا ديده
چو موج موج درآميخت چشم با دريا
عجب عجب که همه بحر گشت يا ديده
به پيش ديده دو عالم چو دانه پيش خروس
چنين بود نظر پاک کبرياديده
نه طالب است و نه مطلوب آن که در توحيد
صفات طالب و مطلوب را جدا ديده
اله را کي شناسد کسي که رست ز لا
ز لا کي رست بگو عاشق بلاديده
رموز ليس و في جبتي بدانسته
هزار بار من اين جبه را قبا ديده
دهان گشاد ضمير و صلاح دين را گفت
تويي حيات من اي ديده خداديده