شماره ٧٨٧: ساقي جان غير آن رطل گرانم مده
ساقي جان غير آن رطل گرانم مده
ز آنک بدادي نخست هيچ جز آنم مده
شهره نگارم ز تو عيش و قرارم ز تو
جان بهارم ز تو رسم خزانم مده
جان چو تويي بي شکي پيش تو جان جانکي
باش مرا اي يکي هر دو جهانم مده
پردگي و فاش تو آفت او باش تو
جان رهي باش تو جان و روانم مده
دوش بدادي مرا از کف خود باده را
چون که چنينم درآ جز که چنانم مده
غير شرابي چو زر اي صنم سيمبر
هيچ ندانم دگر ز آنک ندانم مده
نيست شدم در چمن قفل بر آن در بزن
هر کي بپرسد ز من هيچ نشانم مده
شير پراکنده ام زخم تو را بنده ام
بي تو اگر زنده ام جز به سگانم مده
زان مه چون اخترم زان گل تازه و ترم
بي همگان خوشترم با همگانم مده
خسرو تبريزيان شمس حق روحيان
پر شده از تو دهان زخم زبانم مده