شماره ٦٢٢: اي کرده چهره تو چو گلنار شرم تو
اي کرده چهره تو چو گلنار شرم تو
پرهيز من ز چيست ز تو يار شرم تو
گلشن ز رنگ روي تو صد رنگ ريخته ست
چون گل چرا دميد ز رخسار شرم تو
من صد هزار خرقه ز سودا بدوختم
کان جمله را بسوخت به يک بار شرم تو
صافي شرم توست نهان در حجاب غيب
دردي بريخت بر رخ گلزار شرم تو
آن دل که سنگ بود ز شرم تو آب ريخت
يا رب چه کرد در دل هشيار شرم تو
خون گشت نام کوه که نامش شده ست لعل
چون درفتاد در که و کهسار شرم تو