شماره ٥٦٧: به پيشت نام جان گويم زهي رو
به پيشت نام جان گويم زهي رو
حديث گلستان گويم زهي رو
تو اين جا حاضر و شرمم نباشد
که از حسن بتان گويم زهي رو
چو شاه بي نشان عالم بياراست
من از شکل و نشان گويم زهي رو
چو نور لامکان آفاق بگرفت
من از جا و مکان گويم زهي رو
به پيش اين دکان که کان شادي است
من از سود و زيان گويم زهي رو
به پيش اين چنين داناي اسرار
کژي در دل نهان گويم زهي رو
چو استاره و جهان شد محو خورشيد
فسانه اين جهان گويم زهي رو
اوان قاب قوسين است و ادني
حديث خرکمان گويم زهي رو
از آن جان که روان شد سوي جانان
بر هر بي روان گويم زهي رو
حديثي را که جان هم نيست محرم
من از راه دهان گويم زهي رو
چو شاهنشاه صد جان و جهاني
من از جان و جهان گويم زهي رو