شماره ٣٩٢: مي بده اي ساقي آخرزمان
مي بده اي ساقي آخرزمان
اي ربوده عقل هاي مردمان
خاکيان زين باده بر گردون زدند
اي مي تو نردبان آسمان
بشکن از باده در زندان غم
وارهان جان را ز زندان غمان
تن به سان ريسمان بگداخته
جان معلق مي زند بر ريسمان
ترک ساقي گشت در ده کس نماند
گرگ ماند و گوسفند و ترکمان
چون رسيد اين جا گمانم مست شد
دل گرفته خوش بغل هاي گمان