شماره ٣١١: وقت آمد توبه را شکستن
وقت آمد توبه را شکستن
وز دام هزار توبه جستن
دست دل و جان ها گشادن
دست غم را ز پس ببستن
معشوقه روح را بديدن
لعل لب او به بوسه خستن
در آب حيات غسل کردن
در وي تن خويش را بشستن
برخاست قيامت وصالش
تا کي به اميد درنشستن
گر بسکلد آن نگار بنگر
صد پيوست است در آن سکستن
مخدومي شمس دين تبريز
اي جان تو رميده اي ز بستن