شماره ١٩٦: اي نور افلاک و زمين چشم و چراغ غيب بين
اي نور افلاک و زمين چشم و چراغ غيب بين
اي تو چنين و صد چنين مخدوم جانم شمس دين
تا غمزه ات خون ريز شد وان زلف عنبربيز شد
جان بنده تبريز شد مخدوم جانم شمس دين
خورشيد جان همچون شفق در مکتب تو نوسبق
اي بنده ات خاصان حق مخدوم جانم شمس دين
اي بحر اقبال و شرف صد ماه و شاهت در کنف
برداشتم پيش تو کف مخدوم جانم شمس دين
اي هم ملوک و هم ملک در پيشت اي نور فلک
از همدگر مسکينترک مخدوم جانم شمس دين
مطلوب جمله جان ها جان را سوي اجلال ها
تو داده پر و بال ها مخدوم جانم شمس دين
دل را ز تو حالي دگر در سلطنت قالي دگر
تا پرد از بالي دگر مخدوم جانم شمس دين