شماره ١٦٠: منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
دل و جان را ز تو ديدم دل و جان را به تو دادم
کتب العشق باني بهوي العاشق اعلم
فاليه نتراجع و اليه نتحاکم
چو شراب تو بنوشم چو شراب تو بجوشم
چو قباي تو بپوشم ملکم شاه قبادم
قمر الحسن اتاني و الي الوصل دعاني
و رعاني و سقاني هو في الفضل مقدم
ز ميانم چو گزيدي کمر مهر تو بستم
چو بديدم کرم تو به کرم دست گشادم
نصر العشق اجيبوا و الي الوصل انيبوا
طلع البدر فطيبوا قدم الحب و انعم
چه کنم نام و نشان را چو ز تو گم نشود کس
چه کنم سيم و درم را چو در اين گنج فتادم
لمع العشق توالي و علي الصبر تعالي
طمس البدر هلالا خضع القلب و اسلم
چو تويي شادي و عيدم چه نکوبخت و سعيدم
دل خود بر تو نهادم به خدا نيک نهادم
خدعوني نهبوني اخذوني غلبوني
وعدوني کذبوني فالي من اتظلم
نه بدرم نه بدوزم نه بسازم نه بسوزم
نه اسير شب و روزم نه گرفتار کسادم
ملک الشرق تشرق و علي الروح تعلق
غسق النفس تفرق ربض الکفر تهدم
چه کساد آيد آن را که خريدار تو باشي
چو فزودي تو بهايم که کند طمع مزادم
نفس العشق عتادي و عميدي و عمادي
فمن العشق تدثر و من العشق تختم
روش زاهد و عابد همگي ترک مراد است
بنما ترک چه گويم چو تويي جمله مرادم
لک يا عشق وجودي و رکوعي و سجودي
لک بخلي لک جودي و لک الدهر منظم
چو مرا ديو ربودي طربم ياد تو بودي
تو چنانم بربودي که بشد ياد ز يادم
الف الدهر بعادي جرح البعد فؤادي
فقد النوم وسادي و سعاداتي نوم
به صفت کشتي نوحم که به باد تو روانم
چو مرا باد تو دادي مده اي دوست به بادم
فاري الشمل تفرق و اري الستر تمزق
و اري السقف تخرق و اري الموج تلاطم
من اگر کشتي نوحم چه عجب چون همه روحم
من اگر فتح و فتوحم چه عجب شاه نژادم
و اري البدر تکور و اري النجم تکدر
و اري البحر تسجر و اري الهلک تفاقم
چو به بحر تو درآيم به مزاج آب حياتم
چو فتم جانب ساحل حجرم سنگ و جمادم
فقد اهداني ربي و اتي الجد بحبي
نهض الحب لطبي و تدارک و ترحم
به خدا باز سپيدم که به شاه است اميدم
سوي مردار چه گردم نه چو زاغم نه چو خادم
نزل العشق بداري معه کاس عقاري
هو معراج سواري و علي السطح کسلم
چو بسازيم چو عيدم چو بسوزيم چو عودم
ز تو گريم ز تو خندم ز تو غمگين ز تو شادم
بک احيي و اموت بک امسک و افوت
بک في الدهر سکوت بک قلبي يتکلم
چو ز تبريز بتابد مه شمس الحق والدين
بفروزد ز مه او فلک جهد و جهادم