در بيان آنک نقض عهد و توبه موجب بلا بود بلک موجب مسخ است چنانک در حق اصحاب سبت و در حق اصحاب مايده عيسي و جعل منهم القردة و الخنازير و اندرين امت مسخ دل باشد و به قيامت تن را صورت دل دهند نعوذ بالله
نقض ميثاق و شکست توبه ها
موجب لعنت شود در انتها
نقض توبه و عهد آن اصحاب سبت
موجب مسخ آمد و اهلاک و مقت
پس خدا آن قوم را بوزينه کرد
چونک عهد حق شکستند از نبرد
اندرين امت نبد مسخ بدن
ليک مسخ دل بود اي بوالفطن
چون دل بوزينه گردد آن دلش
از دل بوزينه شد خوار آن گلش
گر هنر بودي دلش را ز اختبار
خوار کي بودي ز صورت آن حمار
آن سگ اصحاب خوش بد سيرتش
هيچ بودش منقصت زان صورتش
مسخ ظاهر بود اهل سبت را
تا ببيند خلق ظاهر کبت را
از ره سر صد هزاران دگر
گشته از توبه شکستن خوک و خر