شماره ٧٨٧: منگر تو در روي بتان بهر هواي خويشتن
منگر تو در روي بتان بهر هواي خويشتن
در آتش سوزان مرو اي دل بپاي خويشتن
هر گو دلش از دست برد مهر بتان سنگدل
در دوزخ نقد اوفتاد ديد او جزاي خويشتن
با عشق خوبان خو مکن جز جانب حق رو مکن
کين غم چو افروزد دلت بيني سزاي خويشتن
غم را بسوزان شاد شو در عشق حق استاد شو
شاگردي شيطان مکن بهر بلاي خويشتن
ني ني چو شيطان خود روي بيني چو دانه سوي دام
استاد شيطان ميشوي در ابتلاي خويشتن
رو رسم نو بنياد کن خود را ز خود آزاد کن
تا وارهي زين بندگي باشي براي خويشتن
چون (فيض) روحاني شوي زاقنده ثاني شوي
يابي بقاي جاودان اندر فناي خويشتن