شماره ٧٧٨: گذر کن اي صبا در کوي جانان
گذر کن اي صبا در کوي جانان
ببر از من پيامي سوي جانان
دلم را تازه کن يعني بياور
نسيمي جانفزا از کوي جانان
سر شوريده دارم چو مجنون
دل آشفته چون موي جانان
پريشان خاطرم خواهم نسيمي
از آن زلفين عنبر بوي جانان
دلم گرديد مالا مال عشقش
سرم پر شد ز هاي هوي جانان
بهر سوئي بهر کوئي بهر دم
دوم از بهر جستجوي جانان
وزد بادي مگر بر من ز کويش
کشم آبي مگر از جوي جانان
نمردم از غم هجران وزين ننگ
بسي شرمنده ام از روي جانان
سخن کوته کن و دم در کش اي (فيض)
گراني بر نتابد خوي جانان