شماره ٧٢٣: اي خدا اين درد را درمان مکن
اي خدا اين درد را درمان مکن
عاشقان را بيسر و سامان مکن
درد عشق تو دواي جان ماست
جز بدردت درد ما درمان مکن
از غم خود جان ما را تازه دار
جز بغم دلهاي ما شادان مکن
خان و مان ما غم تو بس بود
خان ماني بهر بي سامان مکن
زآب ديده باغ دل سر سبز دار
چشمه اين باغ را ويران مکن
باده عشقت ز مستان وامگير
مست را مخمور و سرگران مکن
از «سقا هم ربهم » جامي بده
تشنه را ممنوع از احسان مکن
شربت وصلت ز بيماران عشق
وامگير و خسته را بيجان مکن
رشته جانرا بعشق خود ببند
جان ما جز در غمت نالان مکن
مستمر دار آن عنايتهاي شب
روز وصل (فيض) را هجران مکن