شماره ٦٩٦: بينم چو جمال يار مدهوش شوم
بينم چو جمال يار مدهوش شوم
يادش چو کنم ز خود فراموش شوم
چون روي نمايد همگي چشم شوم
چون در سخن آيد همه تن گوش شوم
از دور آيد برش سراسيمه دوم
نزديک من آيد همه آغوش شوم
آيد بکنارم ز ميان برخيزم
گيرد ببرم چو تنگ از هوش شوم
لب بر لب من نهد شوم مست و خراب
گر بوسه دهد ز ذوق بيهوش شوم
ساغر دهدم شوم ز سر تا پا لب
گويد چو بنوش جملگي نوش شوم
آشفته کند زلف و گشايد گيسو
سرمست و خراب و واله از بوش شوم
خواهد دل و جان شوم سراپا دل و جان
خدمت خواهد همه تن و توش شوم
بهر طوفش شوم سراپا گردان
ياري اگرش بود همه روش شوم
گيسو چو کمند و زلف چون دام کند
صيد زلف و اسير گيسوش شوم
گويد چو بيا شوم ز سر تا پا سر
غلطان غلطان چو گوي واسوش شوم
گر تيغ کشد شوم سراسر گردن
تا کشته شوم خاک سر کوش شوم
تير اندازد شوم سراپاي هدف
وانگه قربان دست و بازوش شوم
چوگان چو بدست گيرد و تا زد رخش
در عرصه ميدان شوم و گوش شوم
در ديگ جفا و محنتم گر بپزد
از سر تا پاي جملگي جوش شوم
گر لعل شکر بار بگفتار آرد
چون (فيض) شکر کشم و خاموش شوم